Marnix en Willem kennen elkaar al van de middelbare school. In die tijd maakten ze ook al muziek. “We verveelden ons en toen zijn we maar muziek gaan maken. Funkmuziek, maar ook heavy metal”, vertelt Marnix. “Maar het was toen ook al dansbaar, en dat is altijd gebleven”, vult Willem aan.
Ciao Lucifer bestaat uit twee bandleden, toch klinken ze live als een echte band. “Daar hebben we wat technische trucjes voor”, legt Marnix uit “Door een aanpassing aan mijn gitaar kan ik tegelijk bas en gitaar spelen.” Willem doet hetzelfde achter zijn drumstel. Uit zijn elektronische kazoo tovert hij een palet aan klanken.
Ciao Lucifer maakt vrolijke indie-pop, maar de jongens proberen in hun liedjes ook een serieuze boodschap te brengen. “Het klinkt allemaal lekker maar er zit een donkere onderlaag in die best wel schuurt”, vertelt Willem.
Dat beaamt Marnix. “De teksten gaan over de toestand in de wereld die natuurlijk best zorgelijk is met de klimaatverandering en de oorlogen. Maar ze gaan ook over persoonlijk leed zoals liefdesverdriet. Het is eigenlijk het accepteren en daarna gedag zeggen tegen de demonen, vandaar Ciao Lucifer.”
Tekst loopt door onder de foto.
