De formule van het Warme Huis is simpel: iedereen kan langskomen, een kop koffie drinken of tussen de middag een hapje mee-eten. Niets moet en elke dag is er een warme maaltijd. De 63-jarige Toon Dekker komt elke dag even langs. “Ik heb vijf jaar geleden een hersenbloeding gehad. Ik kan niet meer werken, autorijden of fietsen. Dit is wat ik kan. Hier langskomen.”
De 42-jarige Sidar Seyda heeft een andere motivatie. Ze is gevlucht uit Syrië, zeven jaar geleden. Sidar is getrouwd en heeft drie jonge kinderen. “Het is zo belangrijk voor mij om hier te komen. Het is mijn contact met Nederlanders en de taal. Ik leer zo veel.” Ze krijgt bijna tranen in haar ogen als ze vertelt dat het Warme Huis moet stoppen. “Dat kan niet, dat mag niet.”
Op 28 juni moet het Warme Huis dicht. In juli is er nog een afscheidsbarbecue. Debby hoopt nog op een wonder. “Iedereen, ook de politiek hier, wil dat we blijven. Maar ja, het is bijna onmogelijk om iets te vinden.”
