Door RTL Nieuws··Aangepast:
RTL
Had vroeger bijna elk dorp er eentje, nu zijn er nog een kleine 80: slagers die het vlees dat ze verkopen ook zelf slachten. Kleinschalig, in een kleine slachterij bij de winkel. Het kabinet komt deze uitstervende beroepsgroep nu tegemoet. Met geld en minder regels. Of het genoeg is? “Het is vijf voor twaalf voor deze sector.”
Slager Wouter van de Veen (35) uit Ederveen nam vijf jaar geleden het besluit. Hij kroop achter de toonbank vandaan en ging zelf slachten voor het vlees dat in zijn winkel ligt. “Eén keer keer per week slacht ik. Zo’n tien koeien en wat varkens.”
Leverworst tot biefstuk
Het vee komt van boeren uit de regio en kiest hij zelf uit. Zo heeft hij veel regionale producten in de winkel liggen, eigen runderen van het ras Roodbont bijvoorbeeld. Het slachten gaat anders dan in grote slachterijen: “Geen lopendebandwerk want we slachten heel kleinschalig. Het gaat in alle rust, zonder stress. We nemen de tijd.”
Alles wat in zijn winkel ligt – van de leverworst tot aan de stukken biefstuk en vleeswaren – komt van dieren die hij zelf heeft geslacht. “We gebruiken alles van de dieren, van kop tot staart noemen we dat.”
Bekijk hier de winkel van Wouter:
Slager Wouter is een uitzondering. Het aantal zelfslachtende slagers neemt juist drastisch af. De afgelopen vijf jaar daalde het aantal zelfslachtende slagers in Nederland met 20 procent, zegt Jacques Rijk van de Vereniging Zelfstandige Slagers.
Inspectie op inspectie
Hoe dat komt? Een belangrijke reden zijn de stapeling aan regels en inspecties, zegt Rijk. Die zijn vergelijkbaar met de grote slachterijen. Slager Wouter erkent dat. “Je hebt inspectie, op inspectie, op inspectie”, zegt hij. “Voordat ik ga slachten komt er een dierenarts van de NVWA het vee checken. Na het slachten komt er wederom een keuring. En dan zijn er nog standaard inspecties.”
Het kost hem duizenden euro’s per jaar. “Het vreet energie van jezelf en het personeel. Dan willen ze eigenlijk ook nog dat je camera’s ophangt.”
Reddingsplan
Het kabinet schiet de sector nu te hulp, onder druk van de VVD die daarom had gevraagd. Zo wordt er een miljoen euro vrijgemaakt om de kosten van de inspecties en keuringen te compenseren en er is een wet in de maak die ervoor zorgt dat deze slachterijen niet met cameratoezicht hoeven te werken. Verder komt er een aparte opleiding voor ‘de zelfslachtende slager’ om meer jonge slagers op te leiden.
“We worden gezien en het belang van de branche wordt herkend. Dat is positief”, zegt Jacques Rijk van de belangenvereniging. “Maar het is niet genoeg. De druk moet echt omlaag. Minder regels. Zowel uit Brussel als uit eigen land. Behandel deze mooie sector als een aparte groep. Doordat deze sector kleinschalig is, kan het prachtige producten aanbieden die dicht bij de mensen staan. Mooi vlees uit de regio.”
Slager Van de Veen bevestigt dat. “Minder toezicht en minder regels zal ons beroep zoveel makkelijker maken.”
Hij staat elke dag om half 5 op. Als hij slacht, gaat zijn wekker zelfs om iets voor 4 uur.” Wat het de moeite waard maakt? “Als ik dat mooie vlees zie en daarmee werk en dan zie hoe blij mijn klanten zijn met een mooi stuk goed vlees, dan vind ik het echt de moeite waard. Ja, zelfs om half 4 opstaan.”
