Tussen de studentenflats van Amstelveense campus Uilenstede ligt Krakenburg, een kleine vrijstaat midden in de stad. Sinds vorig jaar mei, toen het terrein werd gekraakt, woont hier een groep van zo’n vijftien mensen in wisselende samenstelling.
De voornaamste reden dat de krakers zich de verwilderde grond eigen hebben gemaakt, is een daad van protest. En je hoeft maar omhoog te kijken om te zien waar dat protest over gaat. De vliegtuigen van Schiphol vliegen, onderweg naar de Buitenveldertbaan, vlak over het terrein heen. Zonder stemverheffing kan je elkaar niet verstaan.
Van protest naar gemeenschap
Om die reden mag er vooralsnog niet gebouwd worden op het terrein, terwijl aan de overkant van de straat duizenden studenten wonen. Belachelijk, vindt bewoner van het eerste uur Kelli. “Het is best wel bizar dat Schiphol een nieuwe terminal mag bouwen, terwijl hier geen nieuwe woningen mogen komen voor studenten bij wie het water aan de lippen staat.”
Die gezamenlijke activistische motivatie is gebleven, en bovendien uitgegroeid tot een hechte gemeenschap die samen optrekt om hun plekje zo prettig mogelijk te maken. Zonnepanelen en waterfilteringssystemen moeten ervoor zorgen dat de Krakenburgers zo onafhankelijk en zelfvoorzienend mogelijk kunnen leven.
