Sidney is zelf nog niet gevonden, maar zijn spullen ook niet. “Dat geeft hoop dat hij misschien gewoon ergens leeft.” Een grote verandering in de zoektocht is volgens Natasja dat de illusie weg is dat ze haar zoon snel vindt. Ook kijkt ze nu naar botten in plaats van een lichaam dat nog intact is.
“In het begin had je zoiets van: ‘we gaan naar de Vogezen en vinden hem’, maar nu weet je dat de Vogezen megagroot zijn. Dat het eigenlijk niet mogelijk is om overal te kijken. Natuurlijk doe ik het nog steeds, dat ik van het pad af ga en ga zoeken, maar soms voelt het ook wel een beetje als een speld in een hooiberg.”
Angst om hem niet te herkennen
Sidney zou op dit moment 27 jaar zijn. Met elke tip die binnenkomt, gloeit er opnieuw hoop om hem te vinden. Natasja beseft maar al te goed dat hij in de jaren enorm veranderd kan zijn. Zeker als hij een zwerversbestaan heeft geleid. “Ik ben inderdaad bang dat ik hem niet herken en dat ik zeg: ‘nee het is hem niet en dat het hem wel blijkt te zijn’. Dat zou verschrikkelijk zijn.”
“Het voelt wel eens alleen, want uiteindelijk wat ik voel, dat voelt een ander niet. Dat gemis en die drive om hem te vinden. Dat zit voornamelijk in mij. Natuurlijk is iedereen blij als hij terug is. Maar ik kan het niet loslaten.” Om de kansen te vergroten flyert Natasja er met een flyer in verschillende talen nog flink op los.
Tekst gaat door onder de flyer.