De grote belangstelling bij de lezingen in Bloemendaal, ontroert directeur Pauline Jäger van Hospice Haarlem. Het maakt de teleurstellende ervaring wat minder bitter. “Ik ben zo blij te zien dat het hier wel leeft. Ik zie dat het iets heeft los gemaakt.”
Met indringende filmpjes laat Pauline zien hoe belangrijk een hospice is voor bijvoorbeeld Marlon Witteman. Die vertelt opgewekt haar verhaal vanaf haar sterfbed, waar ze door vrijwilligers wordt verzorgd en in de watten wordt gelegd.
Net een droom
Nadat ze thuis weer kotsend de nacht had doorgebracht door haar ziekte, was Marlon bang dat ze haar mantelzorgende vriendin ‘kapot’ zou maken, vertelt ze in de camera. “En dat wil je echt niet!” Gelukkig kan ze in het hospice aan de Dreef in Haarlem terecht. “Hier is het net een droom. Zo wil je toch eindigen? Dus ik heb bedacht dat ik er nog een weekje aan vast plak.”
De zaal met Bloemendalers lacht. Onder hen heerst geen taboe voor de dood. Ze halen opgelucht adem als Pauline vertelt dat de familie van de Bloemendaler Theo Eichholtzh zal blijven steunen in de zoektocht naar een tweede locatie. “Moreel en financieel, met een pand waar we voor altijd in kunnen blijven.”
Nooit meer ‘nee’
Zo kan Pauline blijven dromen van meer ruimte voor de stervenden, zodat ze nooit meer ‘nee’ hoeft te zeggen tegen een stervende. De positieve stemming tijdens de lezingen ondersteunen die droom. “Het geeft heel veel vertrouwen. De kans dat dit op afzienbare tijd voor elkaar komt, voel ik groeien. Ik zie dat heel veel Bloemendalers achter ons staan. ”
Kijk hier naar de reportage van Jacques, die zijn laatste weken doorbracht in Hospice Haarlem.
