‘Ik kan het alleen’
Desondanks is Diny’s liefde voor het vak onaangetast gebleven. “Als ik de klas binnenkom en al die koppies zie, denk ik: ‘Ah, we mogen weer’. Dat verveelt nooit. Ik hoop daarom dat anderen ook enthousiast worden. Want het is echt heel leuk. Ik heb collega’s die vanuit het bedrijfsleven zijn overgestapt, en die vinden het nu fantastisch.”
“Als je in groep drie werkt, blijft het een wonder dat de kinderen je na de herfstvakantie aankijken en ineens een boekje kunnen lezen. Of wanneer je met de kinderen gaat gymmen en ze in het begin niet van de kast af durven. Dan doe je het samen, en na een paar weken zeggen ze: ‘Juf, ik kan het alleen.'”
Of ze volgend jaar nog een jaar voor de klas staat? “Nee, ik wil ruimte maken voor anderen. Maar als ze niemand hebben en voel me nog steeds goed. Tja, waarom niet”, zegt ze lachend. Ik werk op een super leuke school met hele fijne collega’s.”
