Toen ze hun land ontvluchtten, dachten ze niet dat ze na twee jaar nog niet terug zouden kunnen. “We dachten dat de oorlog snel voorbij zou zijn.” Door hun lange verblijf in Nederland hebben de meesten inmiddels al goed Nederlands leren spreken. “Het was de eerste tijd erg moeilijk”, vertelt de 17-jarige Sofiia. “Je kent niemand. En eigenlijk heb ik mijn leven nog niet opgepakt.”
“Je kent de taal niet, je kent geen mensen, het is moeilijk communiceren”, aldus Lisa (18). Seva: “Nu gaat het, ook dankzij mijn Nederlandse vrienden, beter.” Kseniia vindt het nog steeds lastig om vrienden te maken. Na de schakelklas werd ze in een reguliere havoklas geplaatst. Maar ze werd wel een paar jaar teruggezet, waardoor haar klasgenoten drie jaar jonger zijn dan haar.
Schakelklas
In de schakelklas wordt het taalniveau van vluchtelingenkinderen opgekrikt, zodat ze – als hun Nederlands goed genoeg is – door kunnen stromen naar een reguliere klas. Alia zit nu in de derde klas van het beroepsonderwijs. Maar ze is razend druk, want buiten schooltijd volgt ze ook nog online lessen aan haar school in Oekraïne. “Je bent verplicht om ook jouw school daar af te ronden.”
Het Oekraïense onderwijs is trouwens heel anders dan het Nederlandse onderwijs. “De docenten daar zijn veel strenger. Het is een erfenis uit de Sovjettijd. Ze blijven zeggen dat je dom bent, onverantwoordelijk, en niemand wordt als je niet leert”, zegt Matvii. “De docenten zijn bijna pesterig. Maar hier hebben de leraren respect voor ons. Veel fijner dus.”
Dankbaar
De jongeren zijn zonder uitzondering heel dankbaar dat Nederland hun belangeloos heeft opgevangen. Alia: “Nederland, hartelijk bedankt voor de hulp aan Oekraïne, en specifiek voor Cherson. Dankzij de bijdrage van Nederland kunnen de huizen weer worden opgebouwd.”
